Odwiedzono nas 1451085 razy Lusia skacze


Gdy zaginął pies

Gdy zaginął pies

Każdy pies może zaginąć w różny sposób. Wyszedł z posesji i nie może odnaleźć drogi powrotnej, na spacerze oddalił się od właściciela i nie potrafi do niego wrócić, zabłądził w nieznanym mu terenie, został przez kogoś przywłaszczony jako bezpański pies lub też po prostu skradziony. Bez względu na formę taka sytuacja jest dla właściciela zawsze bardzo kosztowna emocjonalnie; stres, zamartwianie się, płacz, dezorientacja, brak wiedzy o tym, co należałoby zrobić. Poniżej przedstawimy kilka podpowiedzi, które mogą okazać się pomocne w takich sytuacjach, zarówno dla nas samych, jak i ludzi z naszego najbliższego otoczenia.

Zanim jednak przejdziemy do omówienia szczegółów, powinniśmy najpierw uwzględnić kilka kryteriów, warunkujących ostateczny przebieg i zakończenie poszukiwań. Przede wszystkim ważny jest czas, po którym zorientowaliśmy się, że nasz pies zaginął. Im szybciej zareagujemy i podejmiemy odpowiednie kroki, tym większe szanse na szybsze odnalezienie zguby. Drugim kryterium jest miejsce zaginięcia. Czy jest to teren dobrze nam znany, czy zupełnie obcy? Czy jest to miasto, czy odludne tereny? W końcu czy jesteśmy u siebie w kraju, czy gdzieś za granicą? Kolejnym, nie mniej ważnym czynnikiem jest sam pies. Czy jest to osobnik młody, dorosły czy już wiekowy? Czy jest duży czy mały? Czy posiada wizualne cechy charakterystyczne – umaszczenie, rodzaj sierści, jakieś łatki lub plamy? Co miał na sobie w chwili zaginięcia – jaka obroża, ewentualnie ubranko, ozdoby, breloczki? Czy był w jakikolwiek sposób oznakowany – tatuaż, chip, identyfikator. Na jakie imię i komendy reaguje?

Wszystkie tak zebrane informacje są niezbędne, a zarazem niezwykle pomocne dla wszystkich osób lub instytucji, które zaangażujemy w poszukiwania.

W pierwszej kolejności rozpoczynamy od wyjścia w teren, gdzie istnieje największe prawdopodobieństwo odnalezienia psa. Jeśli jest to aglomeracja miejska, poprośmy sąsiadów, przyjaciół, kogoś z rodziny, by nam przez chwilę pomogli. Ustalmy rejony poszukiwań dla każdego i bądźmy z nimi w stałym kontakcie np. telefonicznym. Pozostawmy przynajmniej jedną osobę przed naszym domem na wypadek, gdyby pies samodzielnie odnalazł drogę do domu lub ktoś znajomy przyprowadził go z powrotem. W trakcie poszukiwań pytajmy przechodniów, okolicznych sklepikarzy, każdego, kto mógłby widzieć przechodzącego psa. Istnieje bowiem duże prawdopodobieństwo, że pies nie oddalił się zbyt daleko i błąka się gdzieś w pobliżu. Jeśli jednak nasze wysiłki nie przyniosły żadnych rezultatów, wówczas zaginięcie należy bezwzględnie zgłosić.

Zgodnie z obowiązującym prawem odpowiedzialność administracyjną za opiekę nad zwierzętami domowymi, w tym porzuconymi lub zaginionymi spoczywa na organach samorządowych. Do tych organów zalicza się Straż Miejską (Gminną) jak również Policję. W pierwszej kolejności zgłoszenia dokonać możemy telefonicznie, dzwoniąc do Straży Miejskiej, podając niezbędne informacje oraz opis wszystkich dotychczas podjętych przez nas działań. Przyjmując zgłoszenie, Straż Miejska podejmuje się jednocześnie, w sposób formalny rozpoczęcia czynności administracyjnych. Jeżeli w naszej okolicy nie funkcjonuje Straż Miejska (Gminna) lub jest zbyt późna pora na przyjęcie przez Straż naszego zgłoszenia, wówczas obowiązek ten przechodzi na Policję, która zgłoszenie przyjąć musi, ewentualnie poinstruuje nas o obowiązujących na danym terenie procedurach zgłoszenia faktu zaginięcia psa. Poinformowanie odpowiednich organów jest niesłychanie ważne, choćby z samego, bardzo dużego prawdopodobieństwa zgłoszenia już tam przez kogoś, odnalezienia naszej zguby. Dzwoniąc więc ze zgłoszeniem, możemy się dowiedzieć, że nasz pies już się odnalazł i czeka na nas w określonym miejscu.

Następnym krokiem będzie poinformowanie o zaginięciu psa, najbliższego w naszej okolicy Schroniska dla Zwierząt. Tam przecież trafiają wszystkie psy bezpańskie, porzucone, czy te, u których nie udało się zidentyfikować właściciela. Opiszmy psa, zostawmy swój numer telefonu i co pewien czas dzwońmy z zapytaniem czy jakiś podobny pies nie został tam ostatnio przywieziony. To ważne, gdyż nie wszyscy pracownicy Schroniska mogą wiedzieć o naszym psie, a poza tym nie możemy mieć pewności jak bardzo mógł zmienić się nasz pies od chwili zaginięcia, zwłaszcza, gdy czas ten znacznie się wydłuża.

Innym, niezbędnym działaniem jest pozostawienie informacji o „zgubie” wszystkim weterynarzom w naszym mieście i okolicy. Przygotujmy wcześniej te informacje w formie jakiejś ulotki (najlepiej z fotografią psa) wraz ze wszystkimi danymi umożliwiającymi bezbłędną identyfikację zwierzęcia oraz kontakt z nami. Jeżeli nasz pies został przez kogoś przygarnięty, to z pewnością znalazca uda się do najbliższego lekarza weterynarii w celu sprawdzenia i przebadania czworonoga. Podobnie stanie się w sytuacji jeśli pies został skradziony. Wcześniej czy później wystąpi taka potrzeba i nawet złodziej będzie zmuszony skorzystać z konsultacji weterynaryjnej. Tutaj podobnie, co pewien czas przypomnijmy, choćby telefonicznie o naszej zgubie i prośbie kontaktu z nami na wypadek pojawienia się nawet podobnego psa. Należy jednak zaznaczyć, że w przypadku kradzieży, nasz pies mógł zostać już odsprzedany innej osobie, przewieziony do innego miasta, a z pewnością mało prawdopodobne, by przebywał w dzielnicy, z której został uprowadzony. Wbrew pozorom, proceder kradzieży psów z każdym rokiem nasila się w wielu regionach, zwłaszcza jeśli należą one do ras popularnych i powszechnie lubianych, a także, gdy są rodowodowe i przedstawiają jakąkolwiek wartość. Wykorzystywane są wówczas głównie do sprzedaży lub rozrodu.

Inną instytucją, która może okazać się pomocna w identyfikacji i odnalezieniu naszego zaginionego psa jest Związek Kynologiczny (ZK) reprezentowany przez jego oddział w rejonie naszego miejsca zamieszkania. Fakt ten dotyczy wyłącznie psów rasowych, z rodowodem, zarejestrowanych w Związku. Rejestracja taka zawiera nie tylko dane właściciela i hodowli, z której pochodzi. Posiada również niepowtarzalny dla każdego osobnika numer identyfikacyjny, a w przypadku psów tatuowanych, dodatkowo informację o konkretnym oddziale ZK w Polsce. Dzięki temu zawsze i bez względu na upływ czasu możemy udowodnić, że pies jest naszą własnością wraz ze wszystkimi związanymi z tym prawami. Oczywiście sam ZK nie rozpocznie procedur poszukiwań, ale jeśli ktokolwiek i gdziekolwiek zgłosi tam psa, wówczas jako właściciele zostaniemy o tym fakcie poinformowani.

Dobrym, choć pracochłonnym rozwiązaniem może być wywieszenie zdjęć i informacji o zaginięciu naszego pupila. W tej formie angażowania społeczności lokalnej warto przewidzieć nagrodę za odnalezienie psa, gdyż stanowi ona bardzo dobrą motywację dla „szerszego otwarcia wielu oczu”. Tą samą informację warto zamieścić też w internecie, zwłaszcza na regionalnych stronach.

Doświadczenie utraty ukochanego zwierzęcia jest zawsze bardzo bolesne. W przypadku jego zaginięcia, nie bez podstaw obwiniamy najczęściej siebie. Chcąc uniknąć tak stresowej sytuacji, pamiętajmy, że zdecydowanie lepsza jest profilaktyka i prewencja niż ponoszenie konsekwencji ich braku.

Pamiętajmy:
1. Nie ma takiego psa, który nie może zaginąć.
2. Zadbaj o oznakowanie psa i udokumentuj ten fakt.
3. Dobrze zabezpiecz miejsca, w którym bez Twojej bezpośredniej kontroli, przebywa pies.
4. Kieruj się zasadą ograniczonego zaufania, zarówno do swojego psa (np. podczas spacerów), jak i innych ludzi.
5. Pies posłuszny, to pies bezpieczniejszy.
6. Profilaktyka i zdrowy rozsądek są zdecydowanie lepsze niż „Mądry Polak po szkodzie”.

Jeśli znalazłeś psa pamiętaj:
- nie jest Twoją własnością, pomóż wrócić mu do właściciela
- zadbaj o jego zdrowie i bezpieczeństwo
- zgłoś odnalezienie psa organom administracyjnym (Straż Miejska, Policja) lub odprowadź do Schroniska, ewentualnie Fundacji lub Stowarzyszenia zajmującego się takimi psami
- poproś lekarza weterynarii o sprawdzenie czy pies jest oznakowany
- jeśli posiada tatuaż, poinformuj dodatkowo najbliższy oddział Związku Kynologicznego
- pozostaw swoje prawdziwe dane
- nie znasz psa, jego nawyków i przyzwyczajeń – zachowaj ostrożność i dystans, nie przesadzaj z litowaniem się nad nim
- jeśli zatrzymasz psa u siebie, poinformuj również środowisko lokalne o fakcie odnalezienia psa (ogłoszenia, informacje na stronach internetowych)
- oddając psa upewnij się bez wątpliwości, że osoba podająca się za jego właściciela jest rzeczywiście jego właścicielem

Posiadasz psa, ucz się za niego odpowiedzialności. Kochasz swojego psa, udoskonalaj się w obowiązkach wobec niego. Chcesz jego bezpieczeństwa, kochaj odpowiedzialnie.

Jacek Dąbrowski - LUSYJA

Cyber Centrum Tworzenie stron www, pozycjonowanie stron